Najważniejsze informacje
Kto płaci za leczenie?
NFZ – w przypadku osób ubezpieczonych (osoby, za które odprowadzane są składki na ubezpieczenie zdrowotne, same opłacające składkę, osoby objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, osoby odbywające staż adaptacyjny, kurs języka polskiego oraz kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim, o których mowa w przepisach o szkolnictwie wyższym, członkowie rodzin osób objętych ubezpieczeniem powszechnym),
budżet państwa – w przypadku osób innych niż ubezpieczone,
obywatel – za orzeczenia potrzebne do uzyskania prawa jazdy i inne zaświadczenia lekarskie wydawane na nasze życzenie, za wyjątkiem zaświadczeń potrzebnych do uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego albo świadczenia z pomocy społecznej za świadczenia znajdujące się w wykazie stanowiącym załącznik do ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Dokument ubezpieczenia
Idąc do lekarza, należy zabrać ze sobą dokument potwierdzający opłacanie składek. Docelowo ma to być Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego. Dziś jest to:
- odcinek emerytury lub renty,
- aktualna rodzinna legitymacja ubezpieczeniowa albo zgłoszenie do ubezpieczenia (druk ZCZA lub ZCNA) wraz z ważną legitymacją studencką/szkolną,
- druk RMUA wydawany przez pracodawcę,
- w przypadku studentów ubezpieczonych przez uczelnię – ważna legitymacja studencka wraz z dokumentem potwierdzającym zgłoszenie do ubezpieczenia,
- potwierdzenie przelewu składek (w przypadku osób pracujących na własny rachunek i ubezpieczających się dobrowolnie, emerytów i rencistów).
W przypadku stanu nagłego, dokument może być przedstawiony nie później niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia opieki zdrowotnej, o ile chory nadal przebywa w szpitalu, lub w terminie 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczenia opieki zdrowotnej.
Gdzie się leczyć?
W przychodniach, gabinetach i szpitalach, które mają podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. Powinno być na nich zamieszczone logo NFZ.
Przypominamy, że lekarza, pielęgniarkę i położną POZ można zmienić dwa razy w roku bezpłatnie.
Skierowanie do lekarza
Ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Mamy prawo wybrać specjalistę spośród wszystkich, mających podpisaną umowę z NFZ. Skierowanie to nie jest wymagane do:
- ginekologa i położnika,
- dentysty,
- dermatologa,
- wenerologa,
- onkologa,
- okulisty,
- psychiatry.
Skierowanie nie jest również wymagane od osób:
- chorych na gruźlicę,
- zakażonych wirusem HIV,
- inwalidów wojennych i osób represjonowanych,
- uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych – w zakresie lecznictwa odwykowego.
Skierowanie potrzebne jest również do szpitala (od lekarza POZ bądź lekarza specjalisty), wyjąwszy wszystkie nagłe wypadki.
Dokumentacja medyczna
Pacjent ma prawo do swojej dokumentacji medycznej prowadzonej w zakładach opieki zdrowotnej. Na jego wniosek, bądź na wniosek osoby upoważnionej przez pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, dokumentacja powinna być przekazana w postaci wyciągu, odpisu lub kopii, sporządzanych na koszt osoby występującej o nią.
Lista oczekujących
Świadczenia opieki zdrowotnej w szpitalach i ambulatoriach udzielane są według kolejności zgłoszenia z uwzględnieniem zasady sprawiedliwego, równego, niedyskryminującego i przejrzystego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej oraz zgodnie z kryteriami medycznymi określonymi przez ministra zdrowia.
Świadczeniodawca informuje pisemnie o terminie udzielenia świadczenia oraz uzasadnia przyczyny wyboru tego terminu.
W razie zmiany stanu zdrowia, wskazującej na potrzebę wcześniejszego niż w ustalonym terminie udzielenia świadczenia, pacjent informuje o tym świadczeniodawcę, który – jeśli to wynika z kryteriów medycznych – koryguje odpowiednio termin udzielenia świadczenia.
W celu otrzymania jednego świadczenia opieki zdrowotnej na podstawie skierowania, pacjent może wpisać się na jedną listę oczekujących u jednego świadczeniodawcy.
Lista oczekujących na udzielenie świadczenia stanowi integralną część dokumentacji medycznej.
Leki
Pacjenci mogą otrzymać refundowane leki i wyroby medyczne na podstawie recepty wystawionej przez lekarza lub felczera.
Leki refundowane z listy leków podstawowych będą dostępne dla pacjentów po wniesieniu opłaty ryczałtowej – 3,20 zł oraz z listy uzupełniającej po wniesieniu opłaty w wysokości 30% lub 50% ceny leku. W obu przypadkach obowiązuje limit ceny leku. Wśród leków zawierających tę samą substancję czynną jest lek, którego cena jest najniższa, i właśnie ten lek pacjent otrzyma bez dodatkowych dopłat. Pozostałe leki z danej grupy pacjent otrzyma dopłacając w 100% różnicę między ceną leku a limitem.
Inwalida wojenny lub małżonek pozostający na jego wyłącznym utrzymaniu oraz wdowa lub wdowiec po poległym żołnierzu lub zmarłym inwalidzie wojennym uprawniony do renty rodzinnej, a także osoba represjonowana otrzymają bezpłatnie leki oznaczone symbolem Rp w decyzji dopuszczającej do obrotu i jednocześnie wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Lekarz, wystawiając receptę dla inwalidy wojennego, inwalidy wojskowego, osoby represjonowanej, będzie zobowiązany do wpisania na recepcie (pod danymi pacjenta) także jego numer PESEL.
Zasłużony Honorowy Dawca Krwi oprócz leków z listy podstawowej i uzupełniającej ma prawo bezpłatnie otrzymać leki w związku z oddawaniem krwi, których wykaz określa Minister Zdrowia.
Recepta jest ważna przez 30 dni. Wyjątek stanowią jedynie:
- recepty na antybiotyki i recepty wystawione w ramach pomocy doraźnej – 7 dni,
- recepty na preparaty immunologiczne i leki sprowadzane z zagranicy, dla indywidualnych użytkowników – 60 dni.
Jeżeli lekarz przepisał lek, którego cena przekracza limit refundacji, a preparat ten ma tańszy odpowiednik, aptekarz ma obowiązek poinformować nas, że możemy wykupić tańszy lek. Nie dotyczy to sytuacji, w której na recepcie jest adnotacja, że przepisanego leku nie można zamienić na żaden inny.
Leczenie uzdrowiskowe
Na leczenie uzdrowiskowe skierowanie wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie musi zostać potwierdzone w oddziale wojewódzkim Funduszu, właściwym dla pacjenta ze względu na jego miejsce zamieszkania.
Koszty przejazdu do i z uzdrowiska, oraz częściowe zakwaterowania i wyżywienia ponosi pacjent. Opłaty w uzdrowisku nie dotyczą dzieci do 18 roku życia, a jeżeli nadal się kształcą, do 26 roku życia. Dzieci niepełnosprawne w znacznym stopniu – bez ograniczenia wieku.